തിരുവനന്തപുരം നഗരത്തിലെ പല സാഹചര്യങ്ങളും പല ജീവിതങ്ങളുമാണ് 'ഈ അടുത്ത കാലത്ത്' പറയുന്നത്. ആക്രി പെറുക്കി ജീവിക്കുന്ന വിഷ്ണുവും രമണിയും, കമീഷണര് ടോമും ആശുപത്രി ഉടമ അജയ് കുര്യനും അയാളുടെ ഭാര്യ മാധുരിയും വടക്കേ ഇന്ത്യാക്കാരന് പൂവാലന് റസ്തോമും മഞ്ഞപത്രക്കാരന് ബോണക്കാട് രാമചന്ദ്രനും ചാനല് ലേഖിക രൂപയും ഉള്പ്പെടെ വിവിധ കഥാപാത്രങ്ങളും വ്യത്യസ്ത ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളുമാണ് കഥയിലുടനീളം.
ജീവിത സാഹചര്യങ്ങള് വിഭിന്നമെങ്കിലും ഏതെങ്കിലും പ്രശ്നത്തില് ഇവരെല്ലാം കുഴഞ്ഞുമറിയുകയാണെന്നതാണ് പൊതുഘടകം.
വിഷ്ണു (ഇന്ദ്രജിത്ത്) വിന് കടം തീര്ക്കാന് വഴി കാണാത്തതാണ് പ്രതിസന്ധി. അജയ് കുര്യനും (മുരളി ഗോപി) ഭാര്യ മാധുരി (തനുശ്രീ ഘോഷ്)ക്കും ദാമ്പത്യത്തിലെ താളപ്പിഴകളാണ് പ്രശ്നം. കമീഷണര് ടോമി (അനൂപ് മേനോന്) നാകട്ടെ കേസുകള് തെളിയിക്കാനാവാത്തവനെന്ന ചീത്തപ്പേരും. ഇവരില് പലരും പ്രശ്നപരിഹാരത്തിനോ പ്രശ്നങ്ങളില് നിന്നുള്ള ഒളിച്ചോട്ടത്തിനോ ആയി വളഞ്ഞ വഴികള് തേടുമ്പോഴാണ് കഥാപാത്രങ്ങള് തമ്മില് കഥയുടെ ഒഴുക്കില് കണ്ണി ചേരുന്നത്.
ഇത്തരത്തില് രേഖീയമല്ലാത്ത ആഖ്യാനത്തിലൂടെ കഥ ആശയക്കുഴപ്പമില്ലാതെ കോര്ത്തിണക്കുന്നതില് മുരളി ഗോപിയുടെ തിരക്കഥക്കും അരുണ് കുമാറിന്റെ സംവിധാനത്തിനും ആയാസമില്ലാതെ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് പറയേണ്ട കഥകള്ക്ക് പുറമേ ചുറ്റുവട്ടങ്ങള് കൂടി ശ്രദ്ധ കൂടുതല് കേന്ദ്രീകരിച്ചതിനാലാവണം ആദ്യ പകുതിക്ക് ആവശ്യത്തിലധികം ദൈര്ഘ്യം അനുഭവപ്പെടും. സംവിധായകന് തന്നെ എഡിറ്റ് ചെയ്ത ചിത്രത്തില് ഇത് ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നു.
സിനിമാറ്റിക്കായ സംഭാഷണങ്ങളും അതിവൈകാരികതയും അനാവശ്യ ഉദ്വേഗവുമൊന്നും വേണ്ട ഭംഗിയായി കഥ കൊണ്ടു പോകാനും കഥാപാത്രങ്ങളുടെ വികാരങ്ങള് പ്രതിഭലിപ്പിക്കാനുമെന്ന തിരിച്ചറിവും ലളിതമായ നര്മങ്ങളും സിനിമയുടെ ആസ്വാദ്യത കൂട്ടുന്നു. മാത്രമല്ല, ദാമ്പത്യ പ്രശ്നങ്ങളും ലൈംഗിക അടിച്ചമര്ത്തലുകളും സഭ്യമായിത്തന്നെ തുറന്ന ചര്ച്ചക്കെടുത്തിട്ടുമുണ്ട്.
താരപരിവേഷമില്ലാത്ത, തെറ്റുകള് പറ്റുന്ന, നന്മ തിന്മകള് ഇടകലര്ന്ന തീര്ത്തും സാധാരണക്കാരാണ് കഥാപാത്രങ്ങളെല്ലാം എന്നതാണ് 'ഈ അടുത്ത കാലത്തി'ലെ പ്രധാന മേന്മ. കഥാപാത്രങ്ങളാകാന് സംവിധായകന് കണ്ടെത്തിയവരില് മിക്കവരും നൂറ്റൊന്നു ശതമാനം യോഗ്യരും.
ആയാസരഹിതവും സൌമ്യവുമായ പ്രകടനത്തിലൂടെ ഇന്ദ്രജിത്തിന്റെ വെട്ടു വിഷ്ണു തന്നെ പ്രകടനത്തില് ഏറ്റവും കേമന്. തിരുവനന്തപുരം ചുവയുള്ള നിഷ്കളങ്കമായ സംഭാഷണവും ആകര്ഷകം തന്നെ. മുരളി ഗോപിയും അജയ് കുര്യന്റെ ഭാവവ്യതിയാനങ്ങള് ഭംഗിയായി പകര്ത്തിയിട്ടുണ്ട്. നായികമാരില് തനുശ്രീയുടെ മാധുരി തന്നെ മികച്ചുനിന്നത്. ഇടക്കിടക്ക് ബാലിശമായ രംഗങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകേണ്ടിവരുന്നെങ്കിലും അനൂപ് മേനോന്റെ കമീഷണറും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടും. മൈഥിലിയുടെ രമണി എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ മേക്കപ്പ് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഹയര് സെക്കന്ഡറി നാടോടി നൃത്തക്കാരികളെ ഓര്മിപ്പിക്കുമെങ്കിലും മുന്കാല പ്രകടനങ്ങളില് നിന്നൊക്കെ ഏറെ മുന്നേറാന് അവര്ക്കുമായിട്ടുണ്ട്. ജഗതി ശ്രീകുമാറിന്റെ മഞ്ഞപ്പത്രക്കാരനും ലെനയും ടി.വി ജേണലിസ്റ്റുമൊക്കെ അവരുടെ പതിവ് പക്വത പുലര്ത്തുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളായി. മുറിമലയാളവുമായി നിഷാന്റെ റസ്തോമും ബൈജുവിന്റെ വാട്ട്സനും നന്നായിട്ടുണ്ട്.
ഷെഹ്നാദ് ജലാലിന്റെ ക്യാമറ തിരുവനന്തപുരം നഗരത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങള് മോശമല്ലാതെ പകര്ത്തുന്നുണ്ട്. ഗോപീസുന്ദറിന്റെ പശ്ചാത്തല സംഗീതം കഥാഗതിക്കൊപ്പം നീങ്ങുന്നതായി. 'ഒരു വഴിയായ്' എന്ന ഗാനവും നന്നായി.
സാധാരണത്വം അസാധാരണ ഭംഗിയോടെ പറഞ്ഞുവെക്കാനായതും മികച്ച അഭിനേതാക്കളുമാണ് 'ഈ അടുത്ത കാലത്തി'ന്റെ കരുത്ത്. എന്നാല് അതുകൊണ്ട് മാത്രം ചിത്രത്തിന് പോരായ്മകളില്ലെന്നും അര്ഥമാകുന്നില്ല. എത്ര ചിന്തിച്ചിട്ടും ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരു ചോദ്യം ചിത്രം കണ്ടിറങ്ങുമ്പോള് മനസില് തോന്നിയേക്കാം. എന്തിനായിരുന്നു പരമ്പരക്കൊലയാളി ഒരു മൃതദേഹം മാത്രം ചുമന്നുകൊണ്ട് ഒരു ദൂരദേശത്ത് കൊണ്ടിടുന്നത്? (കഥയുടെ രസച്ചരട് പൊട്ടുമെന്നതിനാല് ഇക്കാര്യം കൂടുതല് ചര്ച്ചക്കെടുക്കുന്നില്ല). ഇത്തരം ചില്ലറ യുക്തി പ്രശ്നങ്ങളും ഒഴുക്ക് തടസപ്പെടുത്തുന്ന ഠടകങ്ങളും അവിടെയുമിവിടെയുമുണ്ട്.
ചുരുക്കത്തില്, തീയറ്ററില് കയറിപ്പോയതിന് കുറ്റബോധം തോന്നാതെ ആസ്വദിച്ച് കാണാവുന്ന അടുത്ത കാലത്തിറങ്ങിയ നല്ല സിനിമകളുടെ കൂട്ടത്തില് നിശ്ചയമായും ചേര്ക്കാവുന്ന പേരാണ് 'ഈ അടുത്ത കാലത്ത്'.
കടപ്പാട് : സിനിമാജാലകം.കോം (സിനോവ് സത്യന് )